Την παγκόσμια έκπληξη αποπειράθηκε να πετύχει ο Αρχηγός
των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας Στρατηγός κ.Κωσταράκος Μιχαήλ χωρίς νίκη
δυστυχώς. Η θέση του Πρόεδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ δόθηκε στον
υποψήφιο Αρχηγό της Τσεχίας αποδεικνύοντας ότι στο διεθνές "γίγνεσθαι",
εν αντιθέσει με το ελληνικό, οι καρέκλες κατακτώνται με αίμα και όχι με άριστες δημόσιες
σχέσεις.
Η πεποίθηση ότι οι πανίσχυρες στρατιωτικά ΗΠΑ δεν στήριξαν την ελληνική υποψηφιότητα δεν μπορεί να
επιβεβαιωθεί αλλά το γεγονός ότι μόνο στον αγώνα κατά της
τρομοκρατίας του 21ου αιώνα στο Αφγανιστάν η Ιταλία θυσίασε 48 και η Τσεχία 10 νέους από τον ανθό της ενώ η
Ελλάδα μηδέν μάλλον λήφθηκε σοβαρά υπόψη. Όσο γλυκός είναι ο καφές στη Γλυφάδα
άλλο τόσο γλυκός είναι και στην όμορφη Πράγα όπου οι Τσέχοι νεκροί δεν θα τον
απολαύσουν μαζί με τις αγαπημένες οικογένειές τους.
Είναι εύλογο επίσης ότι τον Στρατηγό επηρέασε δυσμενώς και ο
κ.Τσίπρας παρόλο που σύμφωνα με δημοσιεύματα συνταξίδεψαν πρόσφατα στην business class και
συνταυτίστηκαν ενδεχομένως οι απόψεις τους. Ο κ.Τσίπρας που με κεντρική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ σε
περίπτωση διακυβέρνησης της χώρας δεν απέκλεισε την αποχώρηση της Ελλάδας από
το ΝΑΤΟ σε χρόνο που θα κρίνει κατάλληλο, ίσως ταυτόχρονα με την εθνικοποίηση των
τραπεζών, μάλλον προκάλεσε θυμηδία για την ελληνική υποψηφιότητα για όσους
γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας της αμυντικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ.
Η υποστήριξη του Σρατηγού από τον διπλωμάτη απερχόμενο Υπουργό
Εθνικής Άμυνας της χώρας κ.Αβραμόπουλο ήταν δεδομένη και ορθή ώστε να
συνεχιστεί εξάλλου και η συνύπαρξή τους στις Βρυξέλλες αλλά δυστυχώς για τη χώρα ούτε
και οι διπλωματικές σχέσεις μπορούν να κυριαρχήσουν του αίματος που χύνεται στο
πέδιο της μάχης, το οποίο και τις καθορίζει ιστορικά. Έτσι ένας αναμφίβολα
ικανός Στρατηγός του Ελληνικού Στρατού θα παραμείνει στην καρέκλα του Αρχηγού
των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας για όσο ακόμα επιθυμεί, που εξάλλου δεν απαιτεί και πολύ αίμα για να
διατηρηθεί, παρά μόνο προμήθειες και έλεγχο.
Η εσκεμμένη απουσία του Ελληνικού Στρατού από τα πεδία
των μαχών τις τελευταίες δεκαετίες των άκρατων εξοπλισμών με τα λεφτά των
φορολογουμένων, εν αντιθέσει με το σύνολο σχεδόν των άλλων λαών του ΝΑΤΟ και
του δυτικού κόσμου, είχε το σκοπό της. Η διατήρηση μίας αόρατης και ανύπαρκτης
απειλής και ο εγκλωβισμός των Ενόπλων Δυνάμεων στο εσωτερικό της μείωσε σημαντικά
τη διεθνή ισχύ της, το οποίο ήταν και ο αυτοσκοπός του σκοτεινού κέντρου της
Ελλάδας.
Η διεθνής ισχύς μίας χώρας απαρτίζεται από τη διεθνή
οικονομία της, τη διεθνή αμυντική μαχητικότητά της, τη διεθνή διάθεση του λαού
της να συμμετάσχει στη διαμόρφωση της διεθνούς πραγματικότητας και την προάσπιση των κοινών αξιών. Η συμμετοχή
των Ελλήνων στον αγώνα κατά του ναζισμού και φασισμού το 1940 με αίμα, αγώνες και
νίκες στα πεδία των μαχών καθόρισε τη διεθνή ισχύ της Ελλάδας για δεκαετίες.
Η
κυριαρχία της μίζας όμως στην κοινωνική ζωή του τόπου από το παρακράτος και η
επικράτηση της παραοικονομίας επέφερε δραματικές επιπτώσεις στο σύνολο της
χώρας. Μετά το 1990 πρωταγωνιστές
Υπουργοί Άμυνας όπως ο κ.Τζοχατζόπουλος που ταυτόχρονα βρίσκεται έγκλειστος
στις φυλακές Κορυδαλλού και τιμητικά αναρτημένος από τον κ.Αβραμόπουλο ως διατελέσας Υπουργός στο
Υπουργείο Άμυνας μείωσαν
σταδιακά τη διεθνή ισχύ της χώρας. Τη διεθνή οικονομία και τη διεθνή άμυνά της.
Δυστυχώς αυτό δεν άλλαξε και με την ηγεσία στο Υπουργείο
Άμυνας των κ.κ. Αβραμόπουλου και Κωσταράκου. Βέβαια ο Στρατηγός κατάφερε να
διαχειριστεί επικοινωνιακά την οικονομική κρίση με αριστουργηματικό τρόπο.
Μπορεί η Ελλάδα να χρεοκόπησε, οι μισθοί και συντάξεις να εξαϋλώθηκαν, οι αμυντικές
δαπάνες για τη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων να πετσοκόπηκαν αλλά ο Στρατηγός
κατάφερε να εξασφαλίσει στο λαό μία υπέροχη αίσθηση ισχυρών Ενοπλών Δυνάμεων.
Οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν από μέσα ενημέρωσης ως κύριο έργο του την
πρωτοτυπία στην ενδυμασία των Ενόπλων Δυνάμεων με στολές, ακόμα και της εποχής των
Βαλκανικών Πολέμων, δεν ευσταθούν.
Τον πόλεμο στο εσωτερικό ο Στρατηγός που με την
υποψηφιότητα του διατύπωσε δημόσια και διεθνώς την προθυμία του να αποχωρήσει
από την τιμητική θέση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας τον κέρδισε.
Τον πόλεμο στο εξωτερικό όμως όπου ο εχθρος μετράει την ισχύ των Ενόπλων Δυνλάμεων με
άλλους τρόπους δυστυχώς για τη χώρα, τον έχασε...
